Josse, 3 jaar en al kapitein op zijn eigen boot!

Onze lieve kleine man wordt dit weekend 3! Wat gaat het supervlug...

Een tijdje geleden mocht hij voor de eerste keer zelf kiezen. Ik legde al mijn stofjes open die groot genoeg waren om het Bill-hemd van La Maison Victor uit te maken, en toen mocht hij zelf kiezen. Zijn keuze was totaal geen verrassing: onze lieve kleine kerel is de zeilboot in de klas... Dus toen hij een stofje zag liggen met piratenbootjes in alle kleuren, was zijn keuze rap gemaakt!

En mama ging aan de slag... Tussen Kerst en Nieuw had ik al eens de tijd genomen om het hemdje in de maten van mijn 2 superkerels uit te tekenen op zo'n superhandig rolletje patroonpapier van uit de Hema. Alles terug schoon opgerold en aan de kant gezet. Op zondag 10 januari ben ik eraan begonnen: naad bijtekenen, mijn patroon uitknippen, op het stofje leggen, knippen... Jullie kennen het wel. En dan aan de slag. Ik weet het, ik heb het al gezegd, maar ik blijf erbij: dankzij de superduidelijke uitleg in LMV vloog ik erdoor! Van naaldje tot draadje, alles is superduidelijk uitgelegd. Met hier en daar een pauzeke, zat het lijfje 's avonds al in elkaar, met de kraag eraan en al. Op maandag had ik niet echt veel tijd, maar op dinsdag moest ik dus enkel nog de mouwen (wel nog volledig) doen - en daar kruipt wel wat werk in - de onderkant afwerken en de knoopsgaten maken en de knopen eraan hangen. Het ging allemaal wel vlot. Hoe meer je zo'n dingen doet, hoe beter je het in de vingers hebt, hé?! En tegen ' s avonds was de klus geklaard: mijn liefst Josse zijn hemdje was klaar!!!

Naast het naaien, heeft de mama van een jarige zoon natuurlijk nog veel andere dingen te doen: 

 * een verjaardagsfeest voor oma's, opa's, nonkels, tantes, neefjes en nichtjes organiseren

 * cadeautjes kopen 

 * een lekker traktaat maken voor de vriendjes van de klas...

En dat laatste was mijn taak voor woensdag. Ik heb een hoop cakejes gebakken (vanille en chocolade) waar mijn kleine piraat mee kan trakteren op vrijdag, op zijn feestje in de klas, in zijn nieuwe hemd.

Dat maakt je toch supercontent, als je jouw kleintje zo'n leuke momenten kan schenken. Ik ben echt trots op mijn stoere zoon van 3!



Proficiat Josse!
Liefs,

Van oud naar nieuw in stijl...

Jaja.
Jullie kennen de uitdrukking 'als het in haar hoofd zit, zit het niet in haar ***'?
Mijnen echtgenoot moet dat ook hebben gedacht de laatste dagen van 2015...

Maar ja, het zat dus in mijn hoofd en ik ben op zondagavond 27 december 'in gang' geschoten om trots en in stijl de overgang van oud naar nieuw te vieren.
Er is een modelletje die al een tijdje in mijn hoofd zat en ook een zalig stofje die ligt te wachten van toen ik zwanger was van Josse en die wordt volgende week 3!

Zo gedacht, zo gedaan... Het werd een Eden jurk van LMV uit de november-december editie van 2015.

Van voor ziet die er braaf en rustig uit, maar de achterkant... ;)

Ik weet niet wat de naam is van een decolleté op je rug, maar je kunt je er dus al iets bij voorstellen.

Maar een fotootje hiervan volgt sebiet.
Eerst nog een verslagje van de 'werkzaamheden':

Zondagavond aan de slag. Het patroontje had ik op Kerstdag al uitgetekend.
Nu uitknippen en puzzelen om het uit mijn stofje te krijgen. Nadat ik het geknipt had, kriebelden mijn vingers om eraan te beginnen. En dat is nu net altijd het probleem. Eens ik begin, kan ik niet stoppen... Gelukkig kan mijn ventje ook dit van me verdragen en is hij altijd de eerste om uit mijn naaikamer te sleuren omdat rust ook belangrijk is.
Op avond 1 zat het bovenlijfje al in elkaar. Dan werd het een pasbeurt met mezelf. Handig is anders, maar moeilijk gaat ook... En tot puur jolijt van al wie het benijdt: ik blijk smaller te zijn dan ik dacht. Maar ik mocht een stukje afspelden.
Op avond 2 moest ik natuurlijk verder doen: het hele lijfje aanpassen, rok aan het bovenlijfje, het beleg verstevigen en aan het bovenlijfje stikken en als laatste de mouwen inrijgen. Al was dit laatste helemaal niet naar mijn zin. Dan maar even stoppen, slapen en de dag erna verderdoen.
Op avond 3 waagde ik een nieuwe poging voor de mouwtjes. Doordat ze iets groter zijn dan het lijfje (met al dat aanpassen aan mijn smalle ;) taille...) zijn het pofmouwtjes geworden, wat eigenlijk wel goed past bij het kleedje en mijn stijl.
Op woensdag (dag 4) was ik thuis... En ik ben samen met mijn oudste zoon aan het werk gegaan. Ik begon aan de knopen en de knoopsgaten. Lasseke maakte een helicopter en een moto in LEGO. Super zo'n samenwerkende vennootschap!
Bij het opnieuw passen merkte ik dat het lijfje nog iets té wijd is. Het is een speciaal patroontje en blijkbaar heb ik niet zo'n brede schouders als ik dacht, waardoor het kleedje wat van mijn schouders schoof.
Gelukkig kwam hulplijn Sanne bij mij de hoofdmenu voor Oudejaarsavond maken. Aangezien mijn liefste schoonzus vroeger nog mode en creatie heeft gestudeerd, was zij de ideale persoon om te helpen nadenken over hoe ik dit probleem kon oplossen. En gelukkig bleek het heel simpel. De knoopjes wat verzetten en plots paste alles al veel beter. Merci Sanne!

Nu de foto van mijnen rug-decolleté:

Supertrots was ik, zowel op Oudejaarsavond als op de Nieuwjaarsreceptie van mijn werk - waar Sheila als fotograaf van dienst deze foto's maakte. Merci Sheila!

Hopelijk zijn jullie even enthousiast als ik...

Groetjes!





O ja, het volgende kledingstukje is ook nog op dag 4 in elkaar gestoken, maar foto's en verslag volgen pas véél later. Het is namelijk een cadeautje voor mijn broers dochtertje Mare... En dat feest is pas op 7 februari. Dus jullie zullen nog tot dan moeten wachten...
Geduld is een mooie deugd!